Չարենցի «Խմբապետ Շավարշը» պոեմը վկայում է այն քաջության և ընկերակցության մասին, որոնք բնորոշում են մարդկային ոգին պատերազմի քաոսի մեջ: Վառ պատկերագրության և հուզիչ պոեզիայի միջոցով Չարենցը նկարում է Շավարշի դիմանկարը՝ խիզախ առաջնորդի, ով դառնում է իր թիմի հույսի և ոգեշնչման փարոսը դժվարությունների դեպքում:
Հակամարտության սրտում Շավարշը մարմնավորում է առաջնորդություն և տոկունություն՝ իր ընկերներին առաջնորդելով անսասան վճռականությամբ և նվիրումով: Նրա անսասան խիզախությունը ծառայում է որպես համախմբման ճիչ՝ իր թիմի մեջ միասնության և նպատակասլացության զգացում սերմանելով նույնիսկ ամենամութ ժամանակներում:
Պոեմի առաջընթացի ընթացքում մենք ականատես ենք լինում այն փորձություններին, որոնց բախվում են Շավարշն ու իր ընկերները մարտի դաշտում: Պատերազմի ծխի ու քաոսի միջով նրանք ուս ուսի են կանգնած՝ ուժ ստանալով միմյանց անսասան վճռականությունից:
Չարենցը պատկերում է Շավարշին և նրա թիմին բնորոշ ընկերակցության և անձնազոհության էությունը՝ ի ցույց դնելով հակամարտությունների խարիսխում սերտաճած խորը կապերը: Սա սովորական մարդկանց պատմությունն է, ովքեր հասել են անհավանական բարձունքների՝ կապված պարտքի և պատվի ողջ գիտակցությամբ:
«Խմբապետ Շավարշը» ծառայում է որպես դժբախտության դեմ մարդկային ոգու տոկունության հզոր հիշեցում: Չարենցն իր հզոր պոեզիայով հարգում է պատերազմի մարտահրավերներին քաջաբար դիմագրավողների արիությունն ու անձնազոհությունը՝ անջնջելի հետք թողնելով պատմության տարեգրության մեջ։
Լիլիթ Արևշատյանի Բլոգ, «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր, Ավագ դպրոց, 11-2 դասարան 