Վահագն. Եղիշե Չարենց.

Հայ գրող Չարենցն իր «Վահագն» պոեմում սուզվում է դիցաբանական ոլորտ՝ նկարելով Վահագն աստծո և նրա սխրագործությունների վառ դիմանկարը։ Չարենցը Վահագնին նկարագրում է որպես կրակի, ամպրոպի ու պատերազմի էությունն անձնավորող հզոր աստվածություն։

Բանաստեղծության տողերում Չարենցը Վահագնին ներկայացնում է որպես անվախ մարտիկի՝ բռնելով կրակից դարբնված հզոր զենքը։ Այն պատմում է Վահագնի սխրագործությունների մասին, այդ թվում՝ ահեղ թշնամիների հետ նրա մարտերի և դժբախտությունների դեմ նրա հաղթանակների մասին:

Չարենցը հյուսում է պատկերագրական և սիմվոլիզմի գոբելեն, որն արտացոլում է Վահագնի առասպելական նշանակության էությունը հայ մշակույթում։ Չարենցն իր բանաստեղծություններում հարգում է այս մեծարգո աստվածության ժառանգությունը՝ փառաբանելով նրա դերը՝ որպես հայ ժողովրդի պաշտպանի։